Opgegroeid op een boerderij, heb ik van jongs af aan gezien en meegekregen dat er altijd hard werd gewerkt. Die overtuiging nam ik mee en dacht dat ook ik altijd “HARD” moest werken. Als kind was ik altijd energiek en dol op sporten. Op twaalfjarige leeftijd kreeg ik mijn eerste baantje in een rozenkwekerij en ontdekte ik dat het gewaardeerd werd als je goed en snel was.

Ik gaf altijd 200%, was constant in actie en snel in mijn bewegingen, spraak en gedachten. Het voelde alsof ik iets moest bewijzen, dat als je hard werkt en hard genoeg je best doet, je goed genoeg bent.

Ik ben veel te vroeg uit huis gegaan, en omdat ik die keuze zelf had gemaakt, vond ik ook dat ik het moest kunnen. Ik deed opnieuw hard mijn best, ondanks dat ik veel dingen eng en spannend vond. Ik stond altijd “aan”, klaar om te vechten of te vluchten, zonder me daarvan bewust te zijn.

Ik had een overtuiging gecreëerd waarin ik dacht dat ik alles alleen moest doen. Dit zorgde voor lichamelijke spanningen, zoals hoofdpijn en altijd last van mijn nek en schouders.

Vele jaren later….

In 2009 kreeg ik een burn-out en kon ik niet eens meer één ding doen. Mijn dochter was nog jong en ik wilde een goede moeder, echtgenote, werknemer, dochter, zus en vriendin zijn. Ik probeerde alle ballen hoog te houden totdat ik niet meer kon. Mijn zenuwstelsel was zo lang overprikkeld en gestrest dat het niet wist hoe het moest ontspannen.

Ondanks dat ik al jarenlang yogalessen volgde en zelf yoga-instructrice was, merkte ik dat het makkelijker was om op de yogamat ontspannen te zijn dan daarbuiten. Zodra ik mijn mat weer verliet, kwamen de spanningen en stress vaak weer terug.

Ik herinner me niet eens meer hoe vaak ik ruzie had in het verkeer en bijna mensen uit hun auto trok. Alles voelde persoonlijk tegen mij gericht. Er was geen ruimte tussen wat er gebeurde en mijn reactie. Er was geen ruimte, alleen de vecht- of vluchtmodus die altijd aanstond. 

En dan die gedachten die maar door blijven gaan, hoe ik het anders en beter had moeten doen. Het leek alsof er geen einde aan kwam. Het maakte me gek. Ik vroeg me af waar die uitknop zat, hoe ik mijn gedachten kon stoppen en rust kon vinden.

Tijdens mijn eerste yoga nidra-sessie ervaarde ik een totale ontspanning in mijn hele lichaam. Het was een gevoel van loslaten, van even niet meer “aan” staan. Die ervaring opende mijn ogen voor een andere manier van zijn. Ik besefte dat er meer was dan constant in een staat van paraatheid te verkeren. Yoga nidra bracht me diepe rust en een moment van ontsnapping aan de altijd aanwezige haast en spanning.

Nu mijn lichaam en geest eindelijk hebben geleerd hoe ze diep kunnen ontspannen en loslaten, voelde ik de behoefte om meer te leren over de oorsprong van spanning en stress. 

Dit maakt het essentiële verschil om echt te begrijpen wat stress is en waar mijn stress-triggers vandaan komen. Ik wil begrijpen welke overtuigingen en verhalen ik mezelf vertel, en de fysieke, mentale en emotionele stress leren begrijpen.

Ik wil begrijpen welke invloed mijn geest heeft op mijn zenuwstelsel.

Door zelfonderzoek te doen en verschillende fantastische opleidingen, heb ik een diepgaande transformatie doorgemaakt. 

Sindsdien heb ik me toegewijd om anderen te helpen deze staat van ontspanning te bereiken. Ik ben vastbesloten om mensen bewust te maken van hun eigen “aan” staat en hen te begeleiden naar een diepere ontspanning en innerlijke rust. Door mijn ervaring en kennis te delen, hoop ik anderen te inspireren om ook los te laten en even niet meer “aan” te staan.

Als je een yogales bij mij volgt, zul je merken dat ik een passie heb voor lesgeven. 

Ik vind het niet belangrijk hoe lenig je bent of hoe perfect je een houding kunt uitvoeren. Waar het echt om gaat, is bewust worden van wat er met je gebeurt wanneer je geconfronteerd wordt met situaties zoals het zien dat je buurvrouw naast je op de mat leniger is dan jij. Op zo’n moment is het belangrijk om je bewust te worden van je gedachten en te observeren wat er gebeurt.

Ik wil altijd zoveel delen tijdens een yogales, maar dat lukt niet altijd binnen de beperkte tijd. Daarom geef ik ook workshops, 1 dag Treats en meerdaagse Retreats. Dan is er tijd om naar binnen te gaan, te begrijpen en te voelen welke dingen of gedachten jou stress geven.  Het ontwikkelen van zelfbewustzijn, het onderzoeken van je gedachten is het observeren ervan zonder oordeel. Observeer je gedachten zonder oordeel en leer jezelf te accepteren zoals je bent.

Door gedachten zonder oordeel te observeren, kun je patronen en overtuigingen ontdekken die mogelijk belemmerend zijn. Hierdoor kun je deze loslaten en ruimte creëren voor nieuwe, positieve denkwijzen.

We kunnen elke dag mediteren om te ontspannen, los te laten en op te laden, maar als je jezelf niet begrijpt, creëer je elke dag opnieuw dezelfde stress.

Ik hou er intens van om mijn kennis, tools en inzichten te delen, zodat je ze niet alleen op de mat kunt gebruiken, maar juist wanneer je van de mat afstapt, in het “echte” leven.

Want dat is waar yoga werkelijk begint, buiten de yogamat, in het dagelijks leven. Het gaat erom hoe je het kunt toepassen in je interacties, keuzes en manier van zijn.

… altijd te horen krijg dat ik een prachtige naam heb.

Ik ben dankbaar voor mijn Portugese vader, en toevallig dat mijn Surinaamse man ook gezegend is met een Portugese achternaam. Marisa Rio Maior- Alvares.
En ja, ik ben eigenwijs, want ik gebruik nog steeds eerst mijn eigen naam en dan die van hem. 

… mij uitsloof op verjaardagen.

Verjaardagen zijn een groots evenement in onze familie.
Ik bak minstens 6 taarten zelf en we verwelkomen gerust 40 familieleden en vrienden, die allemaal blijven eten.
Soms zitten mensen zelfs op de trap vanwege het gebrek aan ruimte, maar de sfeer is altijd gezellig en het eten is heerlijk.
Gelukkig kunnen mijn schoonouders ook fantastisch koken, dus het wordt altijd een feestelijk en smakelijk gebeuren.

…wanneer ik ben begonnen met Yoga Nidra.

Ik ben begonnen met Yoga Nidra tijdens een weekend weg met mijn schoonfamilie. Ik voelde me gespannen en angstig, bang dat ik het weekend zou kunnen verpesten. Sindsdien is Yoga Nidra een dagelijkse gewoonte geworden en heb ik geen enkele dag overgeslagen.

Ps. Ik heb het weekend niet verpest.

…een hekel heb aan rennen

Als een “klant” me vraagt om te gaan rennen, voel ik aanvankelijk weerstand en denk ik bij mezelf: “Nee!” Maar stiekem ben ik eigenlijk blij dat we samen gaan rennen. Achteraf voel ik me altijd geweldig en voldaan. Bijzonder is dat mijn “klanten” niet als klanten voelen. Er is altijd een speciale connectie die verder gaat dan alleen een zakelijke relatie.

Oké, nu je mijn verhaal hebt gelezen en je weet hoe ik elke dag de beste versie van mezelf ben, ben ik wel erg benieuwd naar jouw verhaal.

Wanneer voel jij dat je de beste versie van jezelf bent?

Zou je een betere versie van jezelf zijn als je meer tijd en ruimte zou creëren voor jezelf? Zijn er overtuigingen of belemmerende gedachten die je weerhouden van het nemen van tijd voor jezelf? En hoe voelt het voor jou om echt ontspannen te zijn?                                                                                                                                                   

Vul het formulier in en ik hoor het graag van je!

En mocht je het gevoel hebben dat ik iets voor je kan betekenen, let me know!!